Sergüzeşt'ten Çocukluk Masumiyetinde Bir Esinti

"

İhtiyar kadın bir asırlık başını eline dayayarak biraz daha düşündükten sonra:

-Sen dün gece öyle geç vakit niçin sokağa çıkmıştın, kızım?

Dilber cevap vermedi

-Öyle gece vakti yanlarında kimse olmadan sokağa çıkan yaramaz çocuklara gözüken umacılardan korkmadan buralara nasıl geldin, yavrucuğum?

Dilber yine cevap vermedi.

-Dün gece yatakta anneciğini sayıklıyordun. Annen kimdir? Şimdi nerede? Söyle evladım.

Küçük kız duyulur duyulmaz bir sesle:

-Bilmem, dedi

İhtiyar kadın gözlerinin yaşını sildi.

-Dur sana torunumu göndereyim de beraber oynayın, diyerek kapıdan çıktı

Bir iki dakika sonra odanın kapısında bir çocukla belirdi. İki çocuk kısa bir süre bakıştıktan sonra evin çocuğu yatağa doğru koşarak küçük kızın boynuna sarıldı. Dilber bu çocuğun mektep arkadaşı Latife hanım olduğunu iyice yatağın yanına yaklaşıncaya kadar anlamamıştı.

-Dilber sana ne oldu?

-Hiç, ben kaçtım.

-Niçin kaçtın?

-Beni çok dövüyorlar, çok hizmet ettiriyorlar. Sonra her dakika “Pis Çerkez, pis uşak” diyorlar. Oyun oynamam yasak. Üşüdüğüm zaman mangalın kenarına otursam Taravet maşa ile elimi yakıyor. Bak koluma, diyerek yorganın içinden çıkardığı esmerleşmiş, katılaşmış kolunu gösterdi.

Sonra yine sözüne devam ederek:

-Bu yatağı aşağı indirin de ben sizin esiriniz olayım. Sana su taşırım. Bebeklerini giydiririm. Odanı süpürürüm. Beni bırakma, dedi

Latife:

-Ben burada seni dolaba saklarım. Seni kimse bulup götüremez, diye cevap verdi.

Bir çocuğun diğer bir çocuktan medet umması, diğerinin buna sevgiyle karşılık vererek dolabın içine saklamak gibi masumane bir çözüm bulması ne etkileyici bir şey!

"

—

Sami Paşazade Sezai’nin asırlık romanı Sergüzeşt’ten alıntıdır.

“Hissetmediğim şeyi yazamam. Daha doğrusu yazmak istemem. Halbuki en büyük eserler histen ziyade fikirlerle yazılır. Hissin galebe ettiği eserler kadınlaşır.” diyen Sami Paşazade Sezai’nin tam da fikrini yansıtan bir üslubu var eserinde. Sergüzeşt romanında garip Dilber’in öyküsüdür kaleme aldığı. O kadar yaşanmışlıkla anlatır ki Sami Bey, bazen hüzün çöker satır aralarına. Aşkını, sevgisini, hüznünü, hasretini tutsaklığın boyunduruğunda yaşamış bir kölenin hikayesi…

Kumsal

Bilmediğin kumsalda çıplak ayakla yürümek ve tanımadığın kum taneciklerinin ayak tabanlarını çizmesi… Rüzgar yabancı, yabancı dalga sesi…

Waikawau Bay, New Zealand-Photograph by Steve Burling

http://www.nationalgeographic.com

“Before Sunset”

 

“Hayal gibiydi, tabuttaki cesedine baktığımı hatırlıyorum. Eskiden beni kucaklayan sıcacık, tatlı eller tabutta gördüğüm ellere benzemiyordu. Tüm sıcaklığı bitmişti. Sonra ağlamaya başladım. Onu bir daha göremeyeceğim için mi ağlıyordum yoksa sesini duyamayacağım için mi bilmiyorum”

“Kendimi hep bir tuhaf hissederim, böyle yakıp devam edemem. İnsanlar birşeyler yaşar hatta ciddi ilişkiler, ayrılırlar ve unuturlar; sanki mısır gevregini değiştirmiş gibi devam ederler. Ben birlikte olduğum hiçkimseyi unutamadığımı hissederim çünkü her insanın kendine özgü nitelikleri vardır. Kimseyi diğerinin yerine koyamazsın, kayıp kayıptır.”

“İnsanların herbirinde kendine özgü, beni şaşırtan, özlediğim ve özleyeceğim küçük detaylar görüyorum. Kimseyi diğerinin yerine koyamazsın çünkü herkes güzel, özel detaylardan oluşur”

Before Sunset’in beni benden alan film replikleri, 2004 Richard Linklate imzalı… Ve yine Richard Linklate, Julie Delphy ve film kahramanı Jesse’e hayat veren Eathen Hawk’ın kaleminden. Senaristlere sonsuz saygılar…

Zamanın Damakta Bıraktığı Tat

Pencere önü çiçeği, batan güneşe çevirerek yüzünü bir şeylerin akıp gittiğini naif bir hareketle resmeder camdaki yansımasına. Sokağın bir anda dinen hareketi zihnin bastırılmış seslerini dillendirir. “O” kadehini yudumlarken batmakta olan güneş gözünü alır, anlık. Kadehin keyfinden günün yorgunluğunu unutur ve yoğun düşüncelere dalar; anımsamanın mutluluk verici zamanlarında kaybolmanın tadıdır damağında kalan. Müzik alır götürür “O”nu sonra geri getirir, yerine bırakır; elinde belli belirsiz kaybolmuş bir zaman anılardan. Bu sebeptendir zaman dursun, akreple yelkovan sevişmeye dalsın, unutsun rakamları ister “O” zaman zaman… Ama nafiledir, ne akrep yelkovanı alır yatağına, ne de yelkovan rakamları unutur. Zaman böylece akıp gider diye düşünür “O” ve şarabından bir yudum daha alır.

Bir Bebeğin İlk Adımları

Merhabalar…Uzun zamandır düşündüğüm, planlarını kafamda defalarca yaptığım hatta konularını zaman zaman yakınlarımla paylaştığım blogumu sonunda hayata geçirecek isteği gerçekten hissederek açılış kurdelesini kesiyorum. Yazmak istediğim o kadar çok şey var ki, nasıl anlatsam nerden başlasam… Okuduğum, öğrendiğim, bildiğim ve en önemlisi düşündüğüm herşeyi yazmak yazmak yazmak istiyorum. Paylaşmanın güzelliğini yaşayacağım için çocuklar gibi şenim, hayata inat büyümeyen ben bu büyük heyecanıma “bir bebeğin ilk adımları” diyorum.

Okurlarıma nacizane iyi keyifler dilerim :)