Pencere önü çiçeği, batan güneşe çevirerek yüzünü bir şeylerin akıp gittiğini naif bir hareketle resmeder camdaki yansımasına. Sokağın bir anda dinen hareketi zihnin bastırılmış seslerini dillendirir. “O” kadehini yudumlarken batmakta olan güneş gözünü alır, anlık. Kadehin keyfinden günün yorgunluğunu unutur ve yoğun düşüncelere dalar; anımsamanın mutluluk verici zamanlarında kaybolmanın tadıdır damağında kalan. Müzik alır götürür “O”nu sonra geri getirir, yerine bırakır; elinde belli belirsiz kaybolmuş bir zaman anılardan. Bu sebeptendir zaman dursun, akreple yelkovan sevişmeye dalsın, unutsun rakamları ister “O” zaman zaman… Ama nafiledir, ne akrep yelkovanı alır yatağına, ne de yelkovan rakamları unutur. Zaman böylece akıp gider diye düşünür “O” ve şarabından bir yudum daha alır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder